Τζούλια Αλεξανδράτου «Aναγκάστηκα να κάνω έκτρωση»

Η 23χρονη που απασχολεί τα media τους τελευταίους έξι μήνες εξηγεί πως έφτιαξε τη σχέση της με τη μητέρα της και πως έφτασε μέχρι τη Βουλή.

Πώς είσαι σήμερα μετά το ατύχημα που είχες;

Έχω ξεπεράσει το σοκ... Έχω ηρεμήσει νομίζω.

Δεν ήθελες την οικογένειά σου μαζί σου;

Την ημέρα που ήμουν στο νοσοκομείο έγινε κάτι που δεν περίμενα μετά τα τελευταία γεγονότα... Ήρθε και με είδε η μητέρα μου. Την αγαπάω πολύ και με αγαπάει... Χάρηκα πάρα πολύ που την είδα. Δεν το περίμενα. Εγώ τη μητέρα μου τη λατρεύω και με λατρεύει κι εκείνη... Ποτέ δεν θέλησα να πειράξω κανέναν. Δυστυχώς, όμως, έπρεπε να προστατέψω τον εαυτό μου από το διασυρμό που δεχόμουν από τους γονείς μου αλλά και από οποιονδήποτε άλλο. Χάρηκα πολύ που με επισκέφθηκε η μαμά μου. Με πήρε εκείνη πρώτα τηλέφωνο, γιατί έμαθε από την τηλεόραση ότι χτύπησα και αμέσως της είπα «Μανούλα, έλα να με δεις, να σε αγκαλιάσω, έχω να σε δω τόσο καιρό, μου έλειψες...». Είχαμε να μιλήσουμε περίπου τέσσερις μήνες. Δεν είχαμε καμία επικοινωνία. Ξέρεις, γυρνούσα σπίτι και ακόμη γυρνάω και κλαίω. Κλαίω γι’ αυτή την κατάσταση.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερός σου έρωτας;

O εαυτός μου. Με τον εαυτό μου είμαι πιο ερωτευμένη από οποιονδήποτε άλλον έχει περάσει από τη ζωή μου. Και αυτό γιατί βάζω πρώτα τον εαυτό μου από όλους και από όλα. Όταν βλέπεις ότι κάνοντας σχέσεις κάνεις κακό στον εαυτό σου, αυτές οι σχέσεις έρχονται δεύτερες. Θα πω κάτι που το λέω πρώτη φορά: Είχα μια πολύχρονη σχέση και στα 20 έμεινα έγκυος χωρίς να το περιμένω. Δεν μπορείς να το πεις ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη γιατί καμία εγκυμοσύνη δεν είναι ανεπιθύμητη. Τα παιδιά είναι δώρο Θεού, αρκεί να έρχονται στη σωστή στιγμή. Πριν από τρία χρόνια λοιπόν αναγκάστηκα να κάνω έκτρωση, δεν ήμουν έτοιμη. Εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή που το αποφάσισα δεν με στενοχώρησε. Ήταν, όμως, μια δύσκολη στιγμή για μένα, γιατί ήμουν αποφασισμένη και κατασταλαγμένη ότι προέχει η καριέρα μου και όχι ένα παιδί. Δεν κρύβω όμως ότι είμαι έτοιμη και για ένα γάμο και για ένα παιδί που μακάρι να ερχόταν τώρα...

Διαβάστε περισσότερα: http://tileorasi-hellas.blogspot.com/2010/04/blog-post_7083.html#ixzz0mVT9HZYV